Trug bij af...Abidjan...

Terug uit Ghana!!! Was me weer een reisje hoor...Het is leuk om weer 'thuis' te zijn, lekker douchen en Victor en Gitaan en Petra en Robert weer te zien, alle foto's showen en onze ervaringen te vertellen...maar tis toch wel een domper om Ivoorkust weer in te rijden met de bushtaxi (peugot 504). Werken...t gevoel dat net zo goed weg kan blijven omdat je toch niets uit kunt halen. Dat je als je iets bedenkt, ze heel enthousiast reageren, t misschien ergens inlijsten ofzo, om er vervolgens nada mee te doen! Ik probeer steeds dingen om me nuttig te maken, maar t lukt niet echt. Meelopen met bijvoorbeeld de dokter heeft ook geen zin, dan zit ik maar heel de dag te luisteren en te kijken naar zijn 'onderzoekjes'.
Het was echt een mega vette ervaring, om zo te reizen door Ghana! De mensen, t land is gewoon heel erg mooi, leuk, de mensen zijn vriendelijk en het gaf een heel goed gevoel om daar te zijn. Ik voelde me er helemaal veilig en goed, ik zou er zo kunnen wonen. Heerlijk weer...bij t strand, iets opzetten ofzo. Een soort school of centrum voor de kinderen ofzo. Ik zie t al helemaal zitten! Wat dit betreft maakt t Ivoorkust alleen maar nog minder, nu ik een vergelijking heb van hoe Afrika ook kan zijn!
De laatste dagen hebben we gewoon heerlijk genoten, lekker chillaxing! Even zwemmen in de zee, waar wel een hele sterke stroming was, maar heerlijk om ff een duik te nemen. Op het strand rondhangen, bij de bar, lekker kletsen met iedereen, zelfs in het Frans nog! We kwamen wat rastafari's tegen uit Burkina Faso dus daar konden we weer onze lol mee op. T Frans vliegt eruit, ongekend, gaat heel goed. We kregen zelfs nog een prive-concert van Cedic. Bienvenue Ilse Bienvenue Sheera...over hoe blij dat hij was dat wij er waren en dat we zijn vrienden waren. Haha, erg leuk was het. Toen wilde hij alleen dat we mee gingen zingen...ja hey, beter niet!
Ook hebben we Michael ontmoet, een hele relaxte gast, die ongelooflijk goed Engels praat omdat hij heel wat jaren in Ierland en Engeland heeft gewoond. Hij regelt ongeveer alles bij Big Milly's en is ongelooflijk lief. Toen we vorige keer 2 uur in het internet cafe hadden gespendeerd, omdat het oploaden van ons verhaal op deze site zo ongelooflijk lang duurde en we natuurlijk weer aant kletsen waren met de eigenaar van het cafeetje. Anyways, toen hij zag dat we nog niet terug waren, is hij ons helemaal op komen zoeken om te kijken of we nog alright waren! Zo lief! Dat is nog eens service hey!
Hij heeft ons nog mee uit eten genomen, erg leuk, in een lekker Italiaans restaurantje!! En het was echt goed, lekker pasta caprese op en een sunday's ijsje!!!!! In Afrika!! Was een hele leuke avond. Toen we weer trug kwamen bij Milly's was er een Afrikaanse cultuur avond. Allemaal life-muziek, erg vrolijk, en dansen en een soort van toneelstukje. Wat ook wel heel leuk was dat alle kinderen van het strand er ook waren en vrolijk mee gingen doen en dansen. Daarna waren we aant chillen en dacht ik hardop: eigenlijk zouden we uit moeten gaan in Accra ofzo! Waarop Michael en Ilse keihard JAAAAA zeiden. Lets go, ok en daar gingen we! Michael was al een beetje zatjes en hij zou mee gaan en een vriend van hem zou ook meek omen. Een of andere neurochirurg die geld te veel had. Hij was ook nog oproepbaar, terwijl hij behoorlijk veel dronk. Flesje wijn hier, flesje wijn daar en ook wij mochten niets betalen. Ok, hier hadden we daar echt schijt aan. Thuis doe ik dat nooit, maar hier dachten we, bekijk t maar, lekker gebruik van maken! De ene club naar de andere en het begon al goed toen meneer de hersenchirurg vroeg wat we wilden, zei Ilse heel onschuldig, a coke please. Waarop ze als antwoord kreeg: which kind? Zijn er meerdere soorten dan? Wij snapten er niks van. Jaha zei tie….processed, industrial….ok een anders sort coke dus! Was misschien toch niet zo’n hersenchirurg!!!:). In een andere club zat hij een beetje te slijmen bij me dat ik zo goed kon dansen. En toen werd t, ok, zullen we gaan zitten. Ja hoor, doe je best, ga maar zitten. Ja, en dan moest ik dus voor hem gaan staan en meneer een showtje geven! DAAAAAAG! Ik snap je niet hoor, de muziek staat te hard….altijd handig. Ook waren we nog rastafari’s tegen gekomen uit Den Haag, wat wel grappig was. We zijn er goed vanaf gekomen, ze hebben onze taxi betaald en Ilse heft een fake-email adres gegeven. Misbruik all over die avond! Van onze kant een keer! Michael was te zat om een taxi te regelen, dus dat heb ik maar ff gedaan, met behulp van de Nederlanders. Al bij al was he teen hele leuke avond. We moesten de jongens van ons af slaan en de muziek was top. We lagen gewoon helemaal in een deuk. Ik ben nog nooit zo UNDERDRESSED geweest, driekwart spijkerbroek, mijn nikies deronder, tsja….we zagen er erg uit…als backpacksters….ieuwwww! En iedereen zag er tip tip in orde uit….dat was iets minder, maar zelfs met dit sort kleding waren we nog onweerstaanbaar! Haha! Het was vooral erg lachen en wel hebben lekker kunnen dansen, op R&B/Hip Hop, dat hadden we toch wel gemist! T werd al weer licht toen naar huis gingen en Michael moest eigenlijk de volgende ochtend om 6 uur weer aan de slag. Dat is m niet helemaal gelukt! Haha! We hadden wel lol! Volgende dag zouden we richting Abidjan gaan reizen, naar Takoradi…maar we hadden zo geen zin! Tuurlijk gaar van de avond ervoor en het is gewoon veel te leuk in Big Milly’s….echt jammer dat we weg moesten. En maar uitstellen dus, t was de bedoeling o mom 8 uur ‘s ochtends al te gaan, toen werd t 12 uur en eer dat we echt weg waren was het half 4 in de middag. Nog een laatste keer gezwommen in de zee, waar ik nog een leuke ontmoeting had met een of andere mafkees. Ik liep gewoon in de zee, springend over de golven, zwemmen, komt er opeens iemand uit t water, een jongen. En die begon te praten, maar ik verstond er geen bal van, t was geen Engels….ook kwam tie wel erg dichtbij, toen kwam ere en golf, was tie weg, onder water, ok whatever dacht ik, grijpt hij opeens mijn been en wil hij mij onder water trekken. Ilse was al vooruit…dus ik schreeuwen. Laat me los! What the fuck doe jij?! Ilse!!! Die gast pakt mijn been! En hij liet gewoon niet los, hij had me stevig vast en wilde me gewoon naar beneden trekken. Ikke schoppen…in zijn gezicht volgens mij, ja daaag, dit is toch mooi niet de bedoeling! Toen kwam Ilse helpen en liepen we wat sneller naar t strand. De sukkel. Later hoorden we van de kinderen op het strand dat he t een RAPER was, lekker dan. Hij houdt van blanke vrouwen en probeert die aan te randen ofzo. Ook was hij drunken, zeiden ze, maar dat viel volgens mij wel mee. Hij was gewoon niet helemaal goed. Blijkbaar was de jongen 15 jaar! En ze hadden hem al een keer opgesloten….maar hij was weer ontsnapt ofzo. Lekker dan, zo’n gast daar bij al die kids en jonge meisjes! Vervolgens waren mijn schoppen toch nog niet helemaal duidelijk, want hij kwam bij onze handdoeken zitten. Gewoon naast ons liggen, te blaaskaken. Ik weet niet wat hij zei, maar hij begreep niet dat hij op moest rotten. Hij probeerde onze spullen te pakken. Emily en Holly probeerden kalm te zeggen dat ze wilden dat hij weg ging. Hielp niet, dan maar met grof geschut. Ok, Sir, MOVE! GO AWAY! Fuck off!!! Leave us alone, lekker zwaaien met je armen, schreeuwen en al snel kwamen andere mannen ons helpen. Dit spelletje hebben we nog een paar keer moeten doen, want meneer gaf niet op. Idioot!

De reis was trouwens heel relaxed, dit keer een busje, mega veel beenruimte en AIRCO!!! Leuke muziek, t kon niet op! Toen we aankwamen in Takoradi liep een hele lieve man met ons mee op hotellenjacht. Dat was nog niet zo simple, aangezien alles vol zat of te duur was. De lieve meneer liep overall mee naar toe en vond het zelfs leuk gewoon. Zonder bijbedoelingen, visum proberen te regelen ofzo….geen geld vragen, gewoon helpen! Dat ben ik niet meer gewend. De volgende ochtend gingen we door met die rot bushtaxi’s en tro tro’s enzo….pffff was weer een reis! Lekker krap, kon mijn knieeen helemaal naar de klote, overal pijn. En natuulijk zodra we maar de grens over waren, in Ivoorkust, begon de ellende gelijk weer. Overal werden we gestopt, tsja, twee blanches in de bushtaxi, daar moeten zee en slaatje uit slaan! Sukkels, heb me weer uit benarde situaties moeten redden. Met een hoop geslijm, gedraai en acteerwerk. Ze wilden met ons trouwen, ze wilden alleen onze tas helemaal doorzoeken, moesten we mee lopen en heel de tas legen. Ja niet dus he! Daar had ik echt geen zin in. Hoop gedraai en geslijm en ik heb t weer voor elkaar gekregen hoor. Hij zei dat hij dacht dat er iets in onze tas zat. Jaha, dat klopt, heel veel meneer, want wij zijn vrijwilligers in Abidjan, ik werk met HIV-patienten en we moesten reizen naar Ghana dus we hebben kleding en schoenen mee, want ja, dat heb je nodig toch monsieur? Ja, dat klopte zei tie. Toen zei ik dat ik snapte dat hij tassen moest doorzoeken voor zijn werk en dat hij voor de veiligheid moest zoeken, maar waarom nou precies alleen onze tas? Terwijl er zoveel tassen hier voor ons staan monsieur? Kunt u me dat zeggen? Vertrouwd u onze tas niet? Waarom die tas niet? Ik wees heel theatraal naar een tas. Ja, die wil ik ook onderzoeken. Toen kreeg tie een boze Ivoriaanse vrouw op zijn dak, want het was niet mogelijk om in haar tas te kijken, want die was niet van haar en dan had hij geen respect….en whatever. Uiteindelijk vroeg hij wat ik was, pscyhologe…ow, ik ben gek, ik heb gedachten en ik heb je hulp nodig. Ik wil je nummer en ik ga met je trouwen…Pffffff weer t volgende verhaal, maar monsieur, dat is aardig, maar ik ben al getrouwd…….blablablablablablablablablabla ONGEKEND! En zo nog een paar keer hoor. Niemand ons helpen ofzo….dan sta je echt in je eentje hoor en moet je gewoon geluk hebben dat je iemand kan manipuleren en met veel redeneringskracht, terwijl al je energie al weg is gevlogen in de tro tro!

Maar nu weer thuis dus!
Het was het zo waard! Afrika is leuk!!!!

Nu ga ik ff kijken hoeveel t me gaat kosten als ik mijn ticket wil verzetten naar een maandje eerder, want als Ilse ook nog binnenkort weg gaat en mijn werk hier ook totaal niet op schiet, zie ik niet in waarom ik hier nog zo lang moet blijven.
Morgen ga ik gewoon werken in de kliniek, leg ik weer mijn probleem op tafel...en ga ik zeggen dat ik bij een andere NGO ga kijken. Ook ga ik morgen bij M.E.SA.D langs om te vragen of ik daar niet gewoon gesprekken kan houden met de straatkinderen...dat is misschien wel heel interessant!

Tot snel!!!

Kussssjuh uit pffffffffffffff Abidjan