Mijn catharsis,voorbeelden,verschillen,indrukken

Ik ben veel aan het schrijven vandaag he?
Dit, omdat ik voor mezelf op een rijtje wil zetten wat er in me omgaat, wat ik meemaak, wat ik ervan denk en wat ik voel...
Dat is lastig, vooral als alles zo door elkaar loopt en langs elkaar heen, zoveel tegenstrijdigheden en verschillen. Kortom chaos. In mijn hoofd en in dit land, lijkt het.
Daarom ga ik us lekker aan Catharsis doen in deze blog!

Geld...geld maakt gelukkig echt, het is niet voldoende; van geld alleen word je niet gelukkig...maar het helpt wel, het is nodig om in je behoeften te voorzien.
Maar hoe ver ga je? Bob Marley ( aka virg;)) zegt: a hungry man is an angry man...en bots daar maar us tegen op...beter niet he lies!

Them belly full but we hungry
A hungry mob is an angry mob
A rain a fall but the dirt it tough
A pot a cook but the food no 'nough
virgil zegt:
You're gonna dance to jah music, dance,
We're gonna dance to jah music, dance,

Forget your troubles and dance,
Forget your sorrows and dance,
Forget your sickness and dance,
Forget your weakness and dance

Cost of livin' gets so high
Rich and poor they start to cry
Now the weak must get strong
They say oh, what a tribulation
Them belly full but we hungry
A hungry mob is an angry mob
A rain a fall but the dirt it tough
A pot a cook but you no 'nough

We're gonna chuck to jah music chuckin'
We're chuckin' to jah music, we're chuckin'

Belly full but them hungry.
A hungry mob is an angry mob
A rain a fall but the dirt it tough
A pot a cook but the food no 'nough
A hungry mob is an angry mob

Wat ik tegenkom is onvriendelijkheid, achterbaksheid, survival of the fittest (en ik ben fit!!!!!!), even wat indrukken:

Vliegveld: aankomst....stel je voor...je komt aan, 3 keer word je gecontroleerd, je verstaat ze niet...tis heet...snik heet...dan, je koffers verzamelen en je weg vinden naar buiten. In 1 seconde word je bedolven door 20 donkere mannen....de ene koffer ging naar rechts, de ander naar links, en iedereen praatte/schreeuwde tegelijk tegen me, zodat je eigenlijk niemand kan verstaan...iedereen wil je begroeten...het enige wat ik kon, was denken het is warm....zo warm...mijn hoofd ontploft en schreeuwen: NON!!!!! NON!!!!! NO!!!!! Geef mijn koffer trug!!! Denken...oh nee in het frans....Cest moi!!!! Ou est mon bagage??? Ici!
Niet op voorbereid....kan ook niet, maar je zou t wel erg graag willen...

Onderweg: de wegen, valt erg mee, er zitten wel behoorlijk wat grote kuilen in de weg, maar ze zijn geasfalteerd (beter he Robert;)).
De auto's rijden hard...heel hard en halen langs rechts en links in, maakt allemaal niet uit. Meestal zit er zo'n vijf cm tussen de auto's...heb dus al aardig wat schrikmomenten gehad! Ook toeteren ze hier continu, gewoon om ff te laten weten aan de hele wereld, MENSEN!!!! Ik kom eraan, rot op!!!!
Verder heb ik in de bus gezeten (ongelooflijk voor veel buitenlandse mensen die hier wonen) dat was wel ff wat ja....ik wist eerlijk waar niet dat er zoveel mensen in een bus konden. Wij denken soms, jee het is wel druk in de bus....nou....niet dus OH My GOD! Iedereen met een blankere huidskleur vermijdt de bus....no go area...maar ik heb er in gezeten...nou gehangen meer! Wel een ervaring hoor.
Bussen, taxi's hangen met draadjes aan elkaar....alles is kapot wat je maar kan bedenken, maar ze rijden! Ongelooflijk!

Op straat: het huis waar ik woon, heeft een erg druk straatleven. Mensen zitten/hangen hele dagen op straat, taxi's racen tussen de karren, die rennend vooruit worden geduwd en mensen die lopen. Ik wordt aangekeken, nagestaard, nageroepen, achtervolgd en aangeraakt....la blache!

Mijn familie: die bestaat uit veel mensen, ben er tot op heden nog niet achter uit hoeveel nu precies. Ik slaap met Beatrice, het enigste meisje, op 1 bed, nouja, bed....dun matrasje. Je voelt de grond en dat voelt niet goed, maar c'est bon, ik pas me gemakkelijk aan. Ik heb geen privacy...ze laten me niet met rust. Als ik naar mijn kamer ga, komt er gelijk iemand mee. Dan zeg ik, joh, hey, ik zou graag ff willen lezen...is dat ok? Ja hoor, tuurlijk, zeggen ze dan...3 minuten later, komen ze weer vrolijk mijn kamer binnen. Dat is irritant en ik kan er maar niet aan wennen. Rot gewoon ff op, laat me met rust! Is dat zo moeilijk?
Ook is er een zoon die steeds mijn been, schouder of arm aanraakt. Als ik op een mega bank zit, gaat hij bekant boven op me zitten. Moet je mij net hebben, dat haat ik echt...hij is irritant en ik vind hem vies, qua gedrag.
Ook zit hij steeds aan zijn kruis, echt SMERIG. Dat schijnt hier normaal te zijn, maar ik begin echt een hekel aan hem te krijgen. Hij wil me steeds mee naar buiten nemen, op straat lopen, me zegmaar aan iedereen laten zien. Niet dus, voor geen goud dat ik met hem mee ga. Wat ik nu heb uitgevonden is negeren...praat hij tegen me, geef ik antwoord, zonder hem aan te kijken...dan komt hij niet naar me toe, dit lijkt te werken....maar toch...ik kan hem niet uitstaan. Ookal bedoelt hij het misschien hartelijk en gastvrij...ik heb zelfrespect...en grenzen...sorry maar hier ga ik niet overheen in mijn al mega grote aanpassingsvermogen!!!
De heer des huizes is een vreselijke narcist, corrupt as hell en verschrikkelijk tegen zijn kinderen. Hij schreeuwt zij rennen, als slaafjes.
Beatrice, is super lief, ben erg blij dat zij er is ookal spreekt ze geen woord engels.
De moeder, het enige wat zij zegt...oh ik ben zo moe, oh ik ben zo moe, ik zie haar verder nooit, ze is altijd de hort op.
Andere zoon, Landri,is een nerdje, een deusje, en ik mocht hem eerst het meest, maar daar is ook al snel verandering in gekomen, maar dat later (valt onder GELD).
Dan is er nog een zoon, Essoh,jaar of 40 en die mag ik erg graag. Hij spreekt ook engels, erg goed zelfs. Hij is erg rustig, beschaafd en netjes. Hij vertelt veel en je kunt over alles met hem praten. Laat ik nou net de pech hebben, dat ik hem nooit zie...hij is altijd aan het werk, net als beatrice trouwens.

Rijke blanke: Voor iedereen ben ik rijk, en dat is ook zo natuurlijk. Wij Europeanen zijn rijk. Maar tis niet zo dat ik alles voor iedereen ga betalen! Rot op met je gezeik, is een gedachte die vaak, heel vaak door mijn hoofd gaat. Steeds vragen de zonen om geld. Hey geef me ff geld. Ik heb 10.000 CFA nodig om iets te betalen. Zeg ik: WAT?! Nou ik moet ff gaan, iets betalen....Zeg ik: nou, ga maar... ik doe net alsof ik dom ben, dat werkt het best. Ga maar doen, ik ben aan het lezen ok? Zegt hij; je begrijpt me niet he? Zeg ik weer: jaha, ik ga lezen ok? Hij bleef maar bezig...hield maar niet op...wat dit soort zaken betreft, houden ze wel voet bij stuk en geven ze niet op. Ze zouden die standvastigheid eens moeten gebruiken in het organiseren van dingen! Uiteindelijk was ik het zat en zei ik bot: NON! Toen probeerde hij 1000 CFA, nog een hardere NON! en toen hield hij op...ok dacht sheera...dit werkt! Maar voor hoe lang? Dacht ze...
Ik moet hier serieus goed over na gaan denken....wanneer loopt het uit de hand? Waar ligt de grens? En blijft dit goed gaan? Dit is vermoeiend en niet juist.

Ook ging ik gister ff langs bij Claire en Sandra, een moeder met een heel klein schattig meisje. Ze vroeg steeds naar me en was al langs geweest bij het huis. Ze waren erg aardig. Omdat ik al heel de dag aan het lezen was, besloot ik om ff naar ze toe te gaan. Natuurlijk MET begeleider/bodyguard/buddy. Toen was er opeens een jongen uit Nigeria, dat had ze vast gepland, die wilde vrienden met me worden. Ik dacht ja, whatever en was aan het spelen met het kindje Sandra. Weer... ik ben je vriend ok... jaja...zal wel....geen aandacht, maar hij hield maar niet op. Toen vroeg hij; ben je getrouwd? En hij wees naar mijn trouwring. Ik zei; ja, ik ben verloofd en ga binnenkort trouwen. Met de biggest smile on my face EVER! Oh...teleurgestelde blik, nou dan wil ik je zusje ontmoeten zei tie, kan ik met haar bevriend worden. Ik dacht; rot toch op man! Ik zei; weet je wel niet hoe oud mijn zusje is?! Toen zei tie; ik wil naar Nederland en jij gaat me helpen! Je hebt vast een vriendin ofzo en toen ging die Claire, de moeder van Sandra, hem gewoon helpen!! Achterbaks, ze zei; ja joh ze heeft vast een vriendin ofzo. Toen werd ik boos en was ik zeer teleurgesteld. Ik vond haar aardig....maar dat was ze maar voor 1 reden dus. Misbruik van me maken. Maakt niet uit, of ik nu getrouwd ben of niet, geheel eigenbelang voor ze. Ik was zwaar geirriteerd en dit uitte ik ook: NON!!!
Vervolgens werd hij boos...Ooh!! Dus ik ben je vriend niet? Dus je gaat mij niet helpen? Dus ik ben niks voor jou? Toen ben ik opgestaan en weggelopen! Rotmensen, rotland!

Veel inloop: in het begin dacht ik, deze familie is geliefd, heeft veel vrienden...gisteren dacht ik; goh, het zijn alleen maar mannen die steeds komen, moeten die niet werken ofzo? Nu weet ik: ik ben een soort van trofee, ik ben van hen en ze willen gebruik maken van mij. Die mannen kwamen steeds voor mij. Hoe vies, moet er niks van hebben.

Boos: weer. En nu omdat de nerderige deus van een zoon, Landri gewoon steeds geld probeert te rippen. Ik mag het geld niet geven in de taxi, want dat behoren vrouwen niet te doen volgens hem. Hij vraagt mij dus iedere keer geld en daar betaalt hij de taxi mee. In het begin dacht ik, whatever, het zal wel, maar ho ff, ik ga niet continu zijn taxi betalen! Daar heb ik het geld nog niet eens voor! En dan is dat nog niet het ergste. Wat erger is, het wisselgeld stopt hij gewoon in zijn zak! Ik was al chago, na weer een halve nacht niet geslapen te hebben (ja ik weet, het glas is half leeg, maar ook half vol, en er zit vordering in), maar nu dus nog erger. Goed, ik vroeg dus voorzichtig; waar is het wisselgeld? Non, non, c'est bon, zei tie. Nee niet, tis niet goed, ik wil me geld. En toen kwam het, de stroom franse woorden, opeens uit me gevlogen; nee, ik heb nog zoveel wisselgeld nodig en dat ga jij me nu geven, NU!! Ik werd boos...ik was het zat....dat achterbakse gedoe, dit is niet leuk, je moet overal op letten!

Schaamte: ivoriaan zegt: WAT IS DAT????SCHAAMTE??? Dat woord kennen ze niet, zit niet in hun vocabulaire. En dat is ergens ook positief; ze zijn erg vrij, gedragen zich vrij en voelen zich er goed bij. Allemaal prima. Even wennen dus, voor ons bekrompen nederlanders, maar is allemaal goed. Er zijn echter grenzen....weer....ze gaan er steeds overheen, en ik denk...nee, ik WEET dat dit niet aan mij ligt! Zo zit ik op de bank, mega, big-ass lege bank, komt er een zoon die bekant bovenop me gaat zitten. Geen aandacht geven, duurt het 1 minuut, gaat ie weg. Maar, nu....ik heb mijn telefoon altijd in mijn zak. Wat deed die gast? PAKT gewoon mijn telefoon uit mijn broekzak!!! ONGEKEND....nog erger, ik pak hem terug...was al geirriteerd en zei; NON! En ik stop de telefoon terug in mijn zak...PAKT TIE M WEER!!!! Ik heb mijn tel trug gepakt en ben snel weggegaan. Sukkel.


Wegvluchten uit de realiteit: vandaag ging ik weg. Ik dacht, rot maar op hier met dat huis, ik ga lekker naar die lieve nederlanders om daar lekker te schrijven en alles op een rijtje te zetten. Catharsis, WAT EEN OPLUCHTING!!